همه توو شرکت سرما خورده ایم ، با این استعداد و توانایی که ما ایرانی ها در تعارف و رودرواسی و ایضن مراعات نکردن آداب دوران سرماخوردگی داریم شانس آوردیم که بیماریهایی مثل ابولا و ماربورگ و هانتا و دانگ و روتا و پولیو و تیک بورن و ... از ایران شروع نمیشوند وگرنه ظرف یک هفته جمیعن ولا تفرقو همهء هفتاد و چن میلیون ، گوزن را می دادیم و قبض را اخذ می کردیم ! و خلاص
بهتر باشید جناب باقرلو...
این تعارفات همیشه کار دستمان میدهد...ما هم رفتیم دیدن حاجی ها، روبوسی و همان شب گلودرد...خدا بخیر کند
رکوردار کامنت گذار اول در سه پست اخیر بودم... اما هی وای من از فیس بوق که همه را کشانده به سمت خودش...دیگر چه شور و اشتیاقی برای اول شدن در کامنت های وبلاگی
مرسی از لطفتون
راستش به عشق همین چار پنج تا کامنت
و این روزی دویست سیصد تا بازدیده که هنوزم
اینجا رو آپدیت میکنم وگرنه خیلی وخت پیش بسته بودمش
البته همیشه توو فکرش هستم که ببندم اینجا رو
ولی هر بار دلم نمیاد ، خونه س دیگه ... سخته ...
امیدوارم فکر بستن ش هم از ذهنتون برود...اصلا محسن باقرلو یعنی نوشته های وبلاگی ش...حالا شما ده شبکه اجتماعی دیگر هم پست ها را بگذارید...بنظر من اینجا حال و هوایش عجیب گرم و دلچسب ست
نه نه اینجا رو نبندین.
بدم نمیشد همه ترک دنیا میکردیم. با بودن که دردی از این دنیا دوا نمیکنیم این 70 و چند میلیون. شاید نبودنمون دردی ازش دوا کنه.
چه کنیم ایرانی هستیم دیگه. دلمون نمیاد پشت همو خالی کنیم. همچین همه با هم مریض میشیم که کسی دلش نگیره این وسط!!
خاطرتون خیلی عزیزه جناب و نوشته هاتون دلنشین
همواره سالم و سرحال باشید گرامی...
نیاداونروزی که چراغ اینجا خاموش بشه....:)
راستش من خیلی تعارفی و در عین حال سوسولم! این روزا بعد از هر بار دست دادن تو اداره سریع میرم دستامو با آب و صابون میشورم! سرما نخوردم هنوز اما دیگه پوستیم کف دستم نمونده!
فلسفه گوزن رو نفهمیدم این وسط؟
قرار بود با تکیه به جذبه ی مریم بانو جان اینجا زود به زود تر به زور بشه ... کجایی خانم خانما ... چشممنون سفید شد به این صفحه ... دست بجنبون
یه تُک پا تشریف بیارین فیسبوک
ببینین اونجا من دارم چه میکنم !
همّه ش هر شب می نویسم !!
همّه ش دلم میگیره ...
همّه ش تنم اسیره ...
ولی گذشته از شوخی
بعضی از دوستان مقاومت عجیبی دارن
برای حضور در فیسبوک ، یه جور عناد ...
خداییش اصلن اخ و بد و جیز نیست فیسبوک
اگه اونجا توو گزینش دوستانتون دققت کنید
حتتا مزیت های خیلی بیشتری نسبت به وبلاگ داره
فیسبوک هم افتخار خوندن نوشته هاتونو دارم. ولی اینجا چیز دیگه ایه... نذارید چراغش خاموش بشه ... دل آدم میگیره