چقدر عجیبه که
تا وقتی مریض نشی کسی برات گل نمی آره
تا وقتی گریه نکنی کسی نوازشت نمی کنه
تا وقتی بهانه ای نباشه کسی برات هدیه نمی خره
تا وقتی فریاد نکنی کسی به طرفت بر نمی گرده
تا وقتی بچه نباشی کسی برات قصه نمی گه
تا وقتی بزرگ نباشی کسی به قصه ات گوش نمی ده
تا وقتی قصد رفتن نکنی کسی به دیدنت نمیاد
تا وقتی نمُردی کسی تو رو نمی بخشه ...
.
.
( از ایمیل های رسیده )
.
واقعا چرا اینجوریه ؟؟؟؟؟؟؟
اولا اول
بزنیم خودمان را ساقط کنیم ازین زندگی که خود بودن را وابسته به علت میدانند!
چون آدما فک میکنن همیشه وقت هست
همیشه دوست شون هست
همیشه عزیزشون همینجوری می مونه....
بعد
یهو می بینی هی وای من دیییییییییییییر شد
زود دیر شد...
همه ی اینا یه دلیل داره محسن خان
" آدمیزاد " عجیبه و انگار با عجیب بودن خودش حال می کنه
عجیب نیست که محسن جان. غمگینه
ما کسی باشیم که وقتی مریض نشده براش گل ببریم
وقتی گریه نکرده نوازشش کنیم
وقتی بهانه ای نیست براش هدیه بخریم
وقتی فریاد نکرده به طرفش بر گردیم
در حالی که بچه نیست براش قصه بگیم
در حالی که خیلی هم سنی نداره به قصه هاش گوش بدیم
وقتی قصد رفتن نداره! به دیدنش بریم
وقتی زنده ست، ببخشیمش ...
.
کاملا با آقای جعفری نژاد موافقم
چند وقت پیش یه جا خوندم: عجیبه که وقتی بچه بودیم با یه زبون درد و دل می کردیم وهمه می فهمیدن ولی حالا با صد تا زبون فریاد می زنیم و کسی نمی فهمه..
جدای از اینکه چرااا؟ این نوشته چقدر درد داره... انگاری از زبون یه آدم نتهای جامونده از همه جا و همه کس گفته شده...
و تا وقتی نمیری بهت درست فکر نمیکنن...
و همچنین بسیار عجیبه که
کسی به سکوت آدم نمیرسه،همه فقط به فریاد آدم میرسن!!!!!!!!
درود
به این می گویند خاصیُت لعنتیِ دنیا، به این می گویند خاصیت گُه ِ دنیا... هرچه خاصیت بد است دارد این دنیا. نمی دانم کجایش خوب است و خوشی دارد؟ پول؟ سکس؟
نه، هیچ کدامش من را آرام نمی کند. این جهان ِ ظلمانی از ریشه مشکل دارد محسن جان. لذت طلب و... خیابان ها را نگاهی بنداز... خون و کثافت دارد از ریخت ِ بی ریخت این پایتخت می بارد.
آدم هیچ وقت آدم نمی شود، این یک اصل است.
وقت خوش./././././.
چقد تلخ تره وقتی عزم رفتن میکنی و باز کسی به دیدنت نمیاد
عجیب اینه که دیگه اینجا هیچی عجیب نیس!