ملکهء برفی صبحگاهی

به قول رادیو چهرازی ها سر صُپی که وحید و حمید را جلوی دفتر مرکزی پیاده کردم برف می آمد ... تا آمدم راه بیفتم یکی چند ضربه زد به شیشه ... یک دخترک نوجوان تین ایجر هفده هجده سالهء عینکی ... زیبا و قد بلند با صورت و چشمهایی که می خندید ... کوله پشتی مدرسه روی دوشش بود و چند شاخه گل توی دستهاش که از سرما سرخ بودند ... یک شاخه اش را داد به من و چیزی گفت که متوجه نشدم ... و رفت ... بلند گفتم خانم بابت چیه ؟ برگشت لبخند زد و همان جملهء کوتاهی که گفته بود و متوجه نشده بودم را تکرار کرد : برف مبارک !

.

توی شوک بودم و بغض کرده بودم از بزرگی روح سپید این ملکهء برفی صبحگاهی ... امثال این بچچه ها آدم را امیدوار میکنند به اینکه هنوز مانده تا و اینک آخرالزمان ...